Η θεραπεία και η περίθαλψη ενός ασθενή με βαρύ εγκεφαλικό είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα που μπορούν να αναλάβουν μόνο τα λεγόμενα «νοσοκομεία κατάλληλα για εγκεφαλικό».

Αυτά τα νοσοκομεία διαθέτουν εξειδικευμένο εξοπλισμό και πρωτόκολλα και έχουν σε ισχύ καλά προετοιμασμένες αλληλουχίες ενεργειών για να διασφαλίσουν ότι οι ασθενείς με εγκεφαλικό λαμβάνουν φροντίδα όσο πιο γρήγορα και με όση περισσότερη ασφάλεια γίνεται. 

Μια έρευνα σε μια ευρωπαϊκή χώρα έδειξε ότι παρόλο που 134 νοσοκομεία έκαναν εισαγωγές ασθενών με εγκεφαλικό στη διάρκεια ενός έτους, μόνο τα 34 από αυτά παρείχαν στους ασθενείς τη συνιστώμενη φροντίδα. Οποιοσδήποτε ασθενής κατέληγε σε ένα από τα 100 νοσοκομεία τα οποία εισήγαγαν ασθενείς, που όμως δεν τους προσέφεραν την κατάλληλη φροντίδα, είχε πολύ λιγότερες πιθανότητες να επιβιώσει από το εγκεφαλικό χωρίς να διαταραχθεί ο τρόπος ζωής του.

Ακριβώς όπως κανείς δεν θα πήγαινε μια έγκυο γυναίκα που πρόκειται να γεννήσει σε μια οφθαλμολογική κλινική, οι ασθενείς με εγκεφαλικό δεν πρέπει να μεταβαίνουν σε νοσοκομεία που δεν μπορούν να τους διαχειριστούν. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από το γενικό πληθυσμό να γνωρίζει ποια νοσοκομεία είναι «κατάλληλα για εγκεφαλικό» και ποια όχι, κάτι τέτοιο δε θα ήταν ρεαλιστικό. Γι' αυτό το λόγο εκπαιδεύουμε το προσωπικό ασθενοφόρων.

Κατά συνέπεια, το καλύτερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε όταν συμβαίνει ένα εγκεφαλικό δεν είναι να πάμε στο κοντινότερο νοσοκομείο ή να τηλεφωνήσουμε σε κάποιον φίλο, αλλά να καλέσουμε αμέσως ένα ασθενοφόρο. Το προσωπικό θα ξέρει ποιο νοσοκομείο είναι σε θέση να προσφέρει στον ασθενή άμεση και κατάλληλη φροντίδα.